- impuratus
- impūrātus ( inp- ), a, um, P. a., from impuro, not in use (for in Sen. Ep. 87, 16, the true reading is inspurcavit), morally defiled; hence, in gen., infamous, abominable, abandoned, vile (ante- and post-class.):
impuratus me ille ut etiam irrideat?
that vile wretch, Ter. Phorm. 4, 3, 64; 5, 7, 69:belua, as a term of reproach,
Plaut. Rud. 2, 6, 59:nisi scio probiorem hanc esse quam te, impuratissime,
id. ib. 3, 4, 46:impuratissima illa capita (hominum),
App. M. 8, p. 221, 19.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.