impuratus

impuratus
impūrātus ( inp- ), a, um, P. a., from impuro, not in use (for in Sen. Ep. 87, 16, the true reading is inspurcavit), morally defiled; hence, in gen., infamous, abominable, abandoned, vile (ante- and post-class.):

impuratus me ille ut etiam irrideat?

that vile wretch, Ter. Phorm. 4, 3, 64; 5, 7, 69:

belua, as a term of reproach,

Plaut. Rud. 2, 6, 59:

nisi scio probiorem hanc esse quam te, impuratissime,

id. ib. 3, 4, 46:

impuratissima illa capita (hominum),

App. M. 8, p. 221, 19.

Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. . 2011.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • que — Que, quelquesfois est nom, et ores interrogatif, comme, Que veut il? Quid vult? quid quaerit? Ores relatif, de tout genre, comme, Le livre que tu escrits, Liber quem scribis. La femme que tu as espousé, Vxor, quam duxisti. Et quelquesfois… …   Thresor de la langue françoyse

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”